علی حسین اسدی در سال 1338 در روستای ……………………….. از توابع بروجرد بدنیا آمد.

• او از همان اوان کودکی رویای بزرگ در سر داشت، رویایی که حتی در بازیهای کودکانه او نیز بازتاب داشت. او ساعتها به دور از چشم دیگران با قالبهای کبریتی با خشت و گل، خانه­سازی می کرد و هر روز بر طبقات و تعداد آنها می افزود، به نحوی که در یک دیدار غافلگیر­کننده پدر او با شهری از خانه های کوچک گلی روبرو شد و اینچنین بود که به اصرار او نهایتاً پدر موافقت کرد که او به همراه دائی­اش به تهران سفر کرده و در ساختمانی نیمه تمام مشغول به کار شود.
   
• استعداد خارق العاده و پشتکار بی نظیر او باعث شد که بزودی مورد توجه خاص معمار ساختمان قرار­گیرد.

• او در طی چند سال تمام رموز کار را از معمار آموخت بنحویکه بزودی بعنوان دستیار معمار کلیه امور را در دست گرفت.

• علی حسین اسدی در هجده سالگی با اعتماد به نفسی که عمدتاً ریشه در اعتقادات عمیق مذهبی او داشت بعنوان معمار اولین پروژه مستقل خود را آغاز نمود که آنرا با موفقیت به انجام رساند. حسن شهرت این نوجوان آموخته در دانشگاه زندگی باعث شد که کارهای بسیاری به او ارجاع شود که او آنها را با پشتکار و صداقت به انجام رساند. عطش او برای یادگیری باعث شد که اطلاعات او در زمینه ساختمان سازی روز به روز گسترش و عمق بیشتری پیدا کند و بدین گونه همزمان با افزایش کمی کار او کیفیت کارش نیز روز بروز بهبود یافت.

• عشق بنیان گذار گروه دیپلمات به تاریخ و گذشته ایران بخصوص معماری باشکوه گذشته یکی دیگر از انگیزه های او در ساخت بناهائی زیبا، مستحکم و ماندگار بوده است. او به تدریج با گردآوری جمعی از معماران و طراحان برجسته و همچنین تهیه بهترین و آخرین تجهیزات در زمینه ساخت و ساز و همچون همیشه با توکل به سرچشمه عنایات الهی همچنان پوینده در راه ایجاد بناهائی که جزئی از سرمایه ملی ایران عزیر می باشد، گام برمی دارد.